วันพฤหัสบดีที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2550

สิ่งเล็กๆ ที่ผมควบคุมมันได้เสมอ

ในชีวิตของคน ไม่มีใครควบคุมให้ทุกอย่างเป็นดังใจได้หมด

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่โชคไม่ค่อยเข้าข้าง ไม่เคยควบคุมอะไรได้เลยแม้แต่อย่างเดียว

จนผมรู้สึกเสียคามมั่นใจ

ทุกอย่างในชีวีตล้วนแล้วแต่ อยู่นอกการควบคุมให้เป็นดังใจหมาย

แต่แล้วก็มีสิ่งหนึ่ง ที่ผมควบคุมมันได้เสมอ ไม่ว่าจะยังไงมันจะเป็นไปตามคำสั่งของผม

มันคือ โปรแกรมคอมพิวเตอร์เล็กๆ ที่ผมเขียนขึ้นเวลาว่างๆ

โปรแกรมเล็กๆที่ผมเขียนไว้

สิ่งเล็กๆ ที่ผมควบคุมมันได้เสมอ

มันทำให้ผม รู้สึกมีอำนาจมากขึ้น เพราะมีสิ่งที่อยู่ใต้การควบคุมของผม

และมีความมั่นใจมากขึ้น

รู้ถึงคุณค่า และอำนาจใจตนเองมากขึ้น

จึงทำให้ผมมีความสุขมากขึ้นทุกวัน



ผมคิดว่า คงมีหลายๆท่านคงเป็นเช่นเดียวกับผม คือ ขาดความั่นใจ

ไม่มั่นใจ ว่าจะมอำนาจต่อรองใดๆ มากพอ

ทำให้การใช้ชีวิต ไม่อาจเป็นไปได้อย่างเต็มที่



ถ้าเช่นนั้น ท่านลองหาอะไร ที่ท่านควบคุมได้ มาเล่นเป็นงานอดิเรกซิครับ

ไม่จำเป็นต้องมาเขียนโปรแกรมติ๊งต๊อง ปัญญาอ่อนแบบผม

ท่านอาจจะหาอะไร ที่ท่านชอบและศึกษาเกี่ยวกับมัน

จนท่านมีความรู้มากที่สุดเกี่ยวกับมัน และฝึกฝนที่จะควบคุมมัน

และท่านก็จะได้รู้สึกว่า ควบคุมสิ่งนั้นได้ดังใจท่าน



ท่านอาจจะปลูกต้นไม้เป็นไม้ดัด จนท่านดัดเป็นรูปมังกร 8 หัว 9 หาง 10 เล็บ

ท่านอาจเล่นวิทยุบังคับ จนท่านสามารถทำท่านผาดโผนได้

ท่านอาจยิงปืน ยืนหนังสติก จนสามารถยิงกระสุนตกเป้าดำทุกลูก

ท่านอาจเล่นฟุตบอล จนยิงลูกโทษเก่งมาก

หรือท่านอาจทำอย่างอื่นอีกมากมาย

ทุกสิ่งหากท่าเลือกและทำเป็นประจำ ท่านก็จะมีความสุข

และมีความั่นใจอย่างเท่าทวี...

วันเสาร์ที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2550

มาทำขนมปังกันดีกว่า

ในชีวิตผม อย่างนึงที่จะต้องวนเวียนเข้ามาตลอด อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ก็คือ การช่วยแม่ทำขนม

ทั้งเค้ก โดนัท

และที่เจอกันบ่อยที่สุดก็คือ ขนมปัง

ต้องใช้เวลาชั่งส่วนผสม นวดแป้ง รอให้ยีสทำงานกันก็นานอยู่

และเมื่อขนมปังขึ้นได้ที่ ก็เอาไปอบ

ด้วยเตาอบ หน้าตาเหลี่ยมๆ ตัวนี้

เตาอบขนม

เวลาอบเสร็จออกมาใหม่ๆ มันจะหอมมาก หอมกลิ่นของ นม และเนยสด

ขนมปังสีเหลืองทอง

สีเหลืองทอง ของมันก็ช่างหยั่วเหย้าให้ลองชิมยิ่งนัก รับรองว่า ใครเห็นก็ต้องอยากจะลองหยิบมาชิมสักชิ้น

ขนมปังสีเหลืองทอง น่าลองยิ่งนัก

เหย้ายวนเหลือเกิน แทบอดใจไม่ไหวแล้ว

ซักพักก็ได้เวลาทำงานของผม

ใส่ถุงเตรียมจำหน่าย

เมื่อขนมปัง เย็นตัวลงผมก็มีหน้าที่เอามันใส่ลงในถุง

เพื่อนำไปจำหน่ายต่อไป

ถ้าอยากกินสั่งผมได้น้า ^-^

กล้วยไม้แสนสวย

วันวันหนึ่ง ที่ผมมีเวลาว่างว่าง

นอกจากผมจะเป็นพวกบ้าคอม

ผมก็ยังมีช่วงเวลาที่เข้าถึง ธรรมชาติเหมือนกัน

ผมใช้เวลาว่างๆ เล็กๆน้อยๆ ไปดูแลต้นไม้ในบ้าน

ถึงผมจะไม่มีความรู้ด้านต้นไม้มากนัก

แต่ผมก็มีความสุข ที่ได้รดน้ำ และดุมันโต

และต้นไม้ที่ผมชอบมาก อย่างหนึ่งก็คือ กล้วยไม้

กล้วยไม้สีขาวแสนสวยของผม

เวลามองดู มันก็จะรู้สึก สบายใจดี

เหมือนกับว่า ผมได้มองเห็นความงามจริงๆ ที่ไม่ต้องปรุงแต่ง

เป็นความงามที่ มนุษย์สร้างขึ้นมาด้วยเทคโนโลยีไม่ได้ ต้องดูแลเลี้ยงมันจากธรรมชาติเท่านั้น

กล้วยไม้สีขาวแสนสวยของผม เห็นแล้วสดชื่น

เวลามองดูมัน ผมก็มักนึกถึงเวลาที่โลกเรา ไม่มีเทคโนโลยีมหาศาลอย่างทุกวันนี้ ผมว่ามันคงน่าอยู่กว่านี้แน่เลย

แต่ทำไงได้ล่ะครับ ยังไงเราก็ต้องใช้ ถ้าไม่มีมันเราก็คงลำบากมากเช่นกัน

แต่ผมก็อดนึกไม่ได้ว่า ถ้าวันนึงไฟดับหมดโลก ชาวโลกจะอยู่ยังไง

แต่ผมว่า ผมคงอยู่ได้ เพราะธรรมชาติ ก็ให้ความสุขกับผมได้ดีพอๆกับเทคโนโลยีแหละครับ

กล้วยไม้สีขาวแสนสวยของผม ปลูกตั้งหลายต้นเหลือแค่นี้เอง

กล้วยไม้นี้ จริงๆมันมีเพื่อนอีกหลายต้นแต่มันตายซะหมดแล้ว (เศร้าจัง T-T)

แต่ถึงมันจะไม่มีเพื่อน แต่มันก็เป็นกล้วยไม้ที่สวยที่สุดของผม

หวังว่า มันคงอยู่กับผมนานๆ นะ

สวยจัง !!!

เวลาเหงา เราร้องเพลงกันดีกว่า

เวลาว่างๆ ผมมักจะไปร้องเพลง

ด้วย แผ่นคาราโอเกะ เพลงเก่าๆ ที่แสนไพเราะ

แผ่นคาราโอเกะที่แสนไพเราะ

นี่เป็นแผ่นเพลงส่วนหนึ่งที่ผมชอบมาก เพราะเพลงพวกนี้ไพเราะมาก

แม้เพลงพวกนี้จะแก่กว่าผมพอสมควรก็เหอะ

ถึงแม้เพลงพวกนี้จะไพเราะแค่ไหน มันก็มีข้อเสียอยู่มากทีเดียว

คือ ถ้าใครไม่เข้าใจผม คงจะคิดว่า ผมเป็นพวกลามกแน่เลย

เนื่องจากใน คาราโอเกะพวกนี้ จะมี MV เป็นสาวๆในชุดนุ่งน้อยห่มน้อย

ครั้นผมจะหาไอ้ที่ไม่มีสาวนุ่งน้อย ก็หายากเพราะคนฟังน้อย

ถึงหาได้ ก็แพงซะ เสียดายตังเลย ซื้อ 1 แผ่น ซื้อแบบมีนุ่งน้อยได้ 2-3 แผ่น

หวังว่า สักวันเพลงพวกนี้ คงมีราคาถูก ให้เด็กน้อยด้อยกะตัง อย่างผมซื้อได้ด้วยเทอญ

สถานีเชื่อมต่อโลกไซเบอร์ของผม

ในชีวิตประจำวันของผมสิ่งหนึ่งที่สำคัญที่สุดก็คงเป็น

คอมพิวเตอร์

ซึ่งมีประโยชน์มหาศาลในทุกด้าน และเป็นสิ่งที่ทำให้ผมมีโลกอีกใบ

สถานีเชื่อมต่อโลกไซเบอร์ของผม
นี้คือ มุมที่ผมใช้เวลามากที่สุดใน 1 วัน

ผมใช้มันเพื่อหลายอย่าง

ใช้เขียนโปรแกรม หาข้อมูลของสิ่งที่สนใจ เขียนบล็อก คุยกับเพื่อน

และทุกอย่างที่ผมนึกออกว่า ผมจะใช้มันทำได้

เจ้าเครื่องนี้ มันอยู่กับผมมา ตอนนี้ก็ 4 ปีแล้ว

มันอาจจะเก่า สเปคคงสู้ของใครๆไม่ได้หรอก

CPU อินเทล แพนเทียม 4
ความเร็วสัญญาณนาฬิกา 2.4 GHz

แรม 256 MB

ฮาร์ดดิส 40 GB

รันระบบปฏิบัติการ Windown XP Pack 2

โปรแกรมที่ใช้ประจำที่ถูกติดตั้งอยู่ก็มีไม่มาก

Adobe Photoshop7 ใช้ตัดรูปให้ได้ขนาด และแต่งรูปเล็กน้อย

Borland Delphi7 ใช้เขียนเกม เขียนโปรแกรม เล่น แบบก๊อกๆแก๊กๆ

Visual Studio 6 ใช้เขียนโปรแกรมเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยชอบอ่ะ ปลื้ม Delphi มากกว่า

Macromedia Dreamweaver MX ใช้ทำ page เล็กๆน้อยๆ

Macromedia Authorware 6.5 ทำ CD เทรนนิ่ง ไว้ดูเล่นคนเดียว

Turbo Pascal 7 ติดไว้ใช้บ้าง ไม่ใช้บ้าง

Turbo C/C++ หัดเขียน C อยู่ กะว่าจะ ทดลองไมโครคอนโทลนเลอร์ แต่คงอีกนานแสนนาน

JDE 5 ลองหัดเขียน JAVA อยู่เหมือนกัน แต่มันยากอยู่ดี

และ ที่ขาดไม่ได้เลย IE 6 ใช้บ่อยที่สุด ขาดไปเหมือนใจจะขาดเลยแหละ

ในสถานีแห่งนี้ก็คงไม่มีอะไรมาก แต่เป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับผม

ถ้าวันใดไม่มีมันผมคง ขาดใจ -_-